Kroczómy wroz z Dankóm ku nizkij drzewiónce przicapniyntej przi lesie za Filipkóm. Mrużymy przi tym oczy, bo nóm óny jeszcze nie prziwykły na tyn posiónkowy blask po tym, co my wyszli z ciynistego koryta potóczka. 

Czytaj więcej »»

Popadało i las napyncznioł wodóm. Srebrzyste girlandy ciurczków ściykajóm po ścianach wónskigo parowu, kierym sie szkrobiymy z Kolybisk w stróne Filipki. 

Czytaj więcej »»

Nejczynścij sóm pastyrski palice robióne z młodych, rownych lyskowych patyków, kiere sóm lehki, trwałe i sprynżyste. Co wiyncyj, lyska mo aji magicznóm ochrónnom moc. 

Czytaj więcej »»

Prowie przed rokym my z kamratami owczorzami jechali na rumuńskóm Bukowine. Pieter Kohut, kiery szoferowoł, już kajsi od Oradei sie wiercił, fórt sie dziwoł na rzyke kiero płynyła roz po tej, roz po druguj strónie cesty i dopytowoł sie nas, jako sie ta rzyka nazywo… 

Czytaj więcej »»

Stojym se na posiónku przi owcach na tych swoich trzech nogach.  Dwie z nich mi ze zadku wyrostajóm, a  tóm trzecióm żech se ustrugoł. Dziynki ni móm ale lepszóm stabilność, dziynki ni mogym kapke odlehczyć swoim plecóm i zbyłym dwiyma nogóm, dziynki ni delij wydziyrżym na owce doglóndać.  Tak zwykli stoć pastyrze - oprzici o swojóm palice. Sóm my ludym „trójnożnym". 

Czytaj więcej »»

Leżym na posiónku opatulóny kożuchym i posłóchóm, co sie kaj odzywo. Je spokój. Owce już też polygały i cicho se rumiygajóm. Kónsek pod nami szkamrze Strzelma a tam z dołu od Bystrzice ponikiedy słychać ciche jujczyni tirów, kiere gatrzóm w te i we w te dolinóm Olzy. 

Czytaj więcej »»

Stojym na Forotach kónsek nad nydeckim rynkym i dziwóm sie na stróm wywrócóny w poprzyg ogrodzynio posiónka. Padnył dalszy jasiyń, kierego zadusiła chalara, czyli grzib, kiery pochodzi z Azji, kaj pómogo rozkłodać odumrzite gałynzie i pnie tamtejszych gatunków jasiyni. Żywe strómy sie tam ale przed tym grzibym umióm brónić. Ty nasze europejski sie tego jeszcze nie nauczyły. 

Czytaj więcej »»

Łażym po jabłóni i swojóm pastyrskóm loskóm z takim hoczkym na chytani owiec na kóńcu staróm sie zachycić kistke jymioły czym jak nejbliżyj przi gałynzi, z kierej wyrosto. Prowie sie mi to podarziło.

Czytaj więcej »»

Żuch, żuch, żuch, żuch – siedzym na sztokerli z krónżokym zaprzitym miyndzy nogami. Naprzeciwko mnie sie zapiyro Jasio i pómogo mi pociskać wózek, kiery je osadzóny we fudze krónżoka i wozi w te i we w te główke kapusty. Sztyry ostre, ze szrega ułożóne noże wgryzajóm sie bez litości we zwoje mózgowe tej kapuścianej głowy. 

Czytaj więcej »»

Dziwóm sie, jako nasze kury maszyrujóm do Wyrchgóry. Co chwila kierosi z nich przistanie, rozfyrce nogami pożółkłóm już trowe i opadniynte liści, potym sie o jaki dwa kroki cofnie i z głowóm przechylónóm na bok sie prziglóndnie, cóż też wygrzebała.  

Czytaj więcej »»

Stojym na Kympie pod Ostrym i rynkóm przichytujym kłobuk, coby mi go z głowy nie sfukło. Po wczorajszym przimrozku dzisio prziszeł ciepły wiater, kiery targo ze strómów zielónkawe jeszcze listki i zaś rozwónioł posiónek macierzónkóm. 

Czytaj więcej »»

Wiszym se na posiónku, uwiónzany za nogi ku wielkucnej ziymskij kuli tóm nieobadanóm siłóm, kiero kiejsi uwaliła Newtona jabkym po głowie. Siłóm, kiero dała do kupy wszycki ty gwiozdy i galaktyki, co poblyskujóm teraz pody mnóm i chcóm mnie ścióngnyć na dół ku sobie w bezednóm głymbine Wszechświata.

Czytaj więcej »»